Ουσιαστικά αν θέλει να κάνει κάποιος μια ανακεφαλαίωση περί προτερημάτων των 16Bit εικόνων, ίσως να είναι η εξής:
α) καλύτερο resampling σε αλλαγές μεγέθους της εικόνας
β) καλύτερη τονική και χρωματική διόρθωση
γ) ασφαλέστερη μεταφορά από ένα χρωματικό χώρο (πχ RGB) σε κάποιον άλλο (πχ CMYK).
Υπάρχουν μειονεκτήματα ? Σαφώς και υπάρχουν.
Μεγαλύτερος όγκος αρχείου, λιγότερα εργαλεία του photoshop προς χρήση, όχι απαραίτητη συμβατότητα με όλες τις εφαρμογές και φυσικά η εικόνα για να τυπωθεί θα πρέπει να καταλήξει σε 8bit. Τέλος υπάρχει σαφώς μεγαλύτερος χρόνος σκαναρίσματος.
Όμως το πρωτότυπο πρέπει να είναι 16bit. Αυτό είναι ότι καλύτερο μπορούμε να πάρουμε. Δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί ποτέ. Οι τόνοι μιας εικόνας είναι αυτοί που έχει όταν γίνει capture σε μια φωτ. μηχανή ή σε ένα σκάνερ. Από κει και πέρα δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βελτιώσουμε ή να αυξήσουμε τους τόνους με αναλογικό τρόπο.
Ένα πράγμα που έχει παρεξηγηθεί με τις 16bit εικόνες, όπως διαβάζω και από τις απόψεις όσων έγραψαν πριν από μένα είναι περί προβολής στην οθόνη και στην εκτύπωση όπου τελικά θα καταλήξουν οι εικόνες ως 8Bit και άρα δεν υπάρχει διαφορά.
Ας μου επιτραπεί να κάνω μια διευκρίνιση.
Στο χώρο των γραφικών τεχνών, αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία, είναι το πώς θα καταγραφεί η εικόνα την πρώτη της φορά μέσα από μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ή από τον συνδυασμό αναλογικής - scanner. Κατά συνέπεια, όσο καλύτερο είναι το input τόσο καλύτερο θα είναι και το τελικό outpout.
Οκ, και τι σημαίνει λοιπόν να έχω 16bit εικόνα ? Σημαίνει ότι έχω μερικές εκατοντάδες τρισεκατομμύρια χρώματα ?
Φυσικά και όχι. Ο αριθμός των pixels σε μια εικόνα 8bit και σε μια εικόνα 16bit θα είναι ο ίδιος γιατί αυτό τον αριθμό μπορεί να γράψει η μηχανή ή το σκάνερ. Επίσης είτε χρησιμοποιώ μια 16bit εικόνα ή μια 8bit πάλι 256 τόνους θα έχω στα ιστογράμματα. Αυτό όμως το οποίο ισχύει στην πραγματικότητα, είναι ότι πάνω στον χρωματικό χάρτη, μπορώ να έχω ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ όχι μεταξύ 16 εκατ. χρωμάτων αλλά μεταξύ τρισεκατομμυρίων όπως πολύ σωστά γράφει ο Γιώργος στο άρθρο του.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά ? Αυτό σημαίνει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ακρίβεια στην θέση ενός χρώματος στον χρωματικό χάρτη.
Παράδειγμα. Φανταστείτε ένα γεωγραφικό χάρτη και ότι κρατάτε ένα ραβδί με πάχος 1 εκατοστό. Και δείχνεται σε κάποιον ένα σημείο στο χάρτη. Ο χώρος που δείχνεται είναι σχετικά σαφής λόγο του ότι το ραβδί που κρατάτε είναι σχετικά χονδρό. Τώρα σκεφθείτε το ίδιο παράδειγμα, αλλά αντί να κρατάτε ένα ραβδί πάχους 1 εκατοστού, να έχετε 2 χιλιοστά. Όπως κατανοεί κανείς,
το σημείο που θα δείξετε τώρα θα είναι πολύ πολύ πιο σαφές και πιο συγκεκριμένο από ότι πριν.
Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τον χρωματικό χάρτη. Τα δείγματα από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε είναι πιο μικρά και άρα πολύ πιο σαφή. Και άρα έχουν περισσότερα δεκαδικά ψηφία από τα δείγματα που θα είχαμε με μια 8bit εικόνα που είναι μεν καλής ποιότητας αλλά πιο (ας μου επιτραπεί η έκφραση) χοντροκομμένα και με κουτσουρεμένα δεκαδικά ψηφία.
Έτσι, όταν κάνουμε τονικές ή χρωματικές διορθώσεις, λόγο του ότι έχουμε στην διάθεση μας πιο ακριβής θέσεις των χρωμάτων και πιο πολλά δεκαδικά ψηφία, να λαμβάνουμε πιο ακριβή αποτελέσματα.
Έτσι ο αριθμός των Pixels ο ίδιος θα είναι αλλά οι χρωματικές πληροφορίες πιο ακριβείς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, αφού δεν έχουμε "στρογγυλοποιημένα" νούμερα, αλλά πλούσια σε δεκαδικά ψηφία να έχουμε αυτό που λέμε λιγότερο Posterize των εικόνων, λιγότερες κενές θέσεις στα ιστογράμματα (τα οποία πάλι 256 βήματα θα έχουν αλλά πιο ακριβή). Ενώ όταν είχαμε 8Bit σε κάποιους μαθηματικούς υπολογισμούς λόγο λιγότερων δεκαδικών ψηφίων ήταν αδύνατον λόγο στρογγυλοποίησης να μην ψαλιδιστούν νούμερα με αποτέλεσμα να έχουμε απώλεια ορισμένων τόνων στο ιστόγραμμα.
Και τι με νοιάζει εμένα που θα χαθούν 10 ή 20 τόνοι ανα κανάλι ? Όταν κάνεις ένα κοντινό σε ένα πορτρέτο σε νοιάζει και σε παρανοιάζει.
Δια ταύτα. Τα προτερήματα μιας 16bit εικόνας σε σχέση με μια 8bit είναι σαφή. Έχουν γραφτεί όμως αρκετές απόψεις και έχουν γίνει ένας μεγάλος αριθμός τεστ (Dan Margoulis, Jim Rich), που έχει καταλήξει ότι τελικά στην εκτύπωση δυο ίδιων διαχωρισμένων εικόνων, η μια με 8 και η άλλη με 16bit το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθεί ακόμη και από ειδικούς της βιομηχανίας των γραφικών τεχνών αν οι συσκευές που έγινε ο 8bit ή 16bit διαχωρισμός (ή φωτογράφηση) ήταν το ίδιο καλής ποιότητας. Έτσι λοιπόν παίζει μεγαλύτερο ρόλο το να χρησιμοποιούμε μια καλή συσκευή για φωτογράφηση ή σκανάρισμα παρά να ανησυχούμε για την τεχνολογία 16bit υπέρ της 8bit. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ακυρώνει την αξία της 16bit εικόνας. Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Έχεις μόνο μια ευκαιρία να αποτυπώσεις ψηφιακά μια εικόνα. Θες να είναι μεγάλης ακρίβειας (8bit) ή εξαιρετικής ακρίβειας (16bit) ? Και ας μη γελιόμαστε, ήδη με την τεχνολογία CTP ή τις 6χρωμες εκτυπώσεις της Pantone, ο διαθέσιμος χάρτης των χρωμάτων και η ακρίβεια απόδοσης έχει αυξηθεί δραματικά.
Γιατί όχι λοιπόν ?
Γιώργο Τούμπαλη, και πάλι ευχαριστούμε !