@taniazkΗ κοινωνία όντως δεν είναι κάτι άυλο, είμαστε εγώ κι εσύ, όμως υπάρχει κάτι άυλο που είναι το βιολογικό ρολόι της κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία είναι εκείνη που πριν 2 χρόνια κινητοποιήθηκε/εξεγέρθηκε σε μεγάλο ποσοστό ενάντια σε μια καταπίεση - με την αφορμή της δολοφονίας ενός παιδιού από μπάτσο. Η ίδια κοινωνία σήμερα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί "συντηρητική" και "ηττοπαθής" επειδή δεν αντιδράει στα χτυπήματα. Δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα. Μπορεί ο καθένας μας να νιώθει κάπως για αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, αλλά υπάρχει ένας απαραίτητος χρόνος "ζύμωσης" στο συλλογικό υποσυνείδητο, μέχρι αυτό να καταφέρει να εκφραστεί με συγκεκριμένο λόγο και έργα. Μπορεί αυτό να επισπευστεί από κάποιες συγκυρίες ή να αναβληθεί εξαιτίας άλλων. Είναι όμως ένας κύκλος που ανοίγει και κλείνει.
Ως προς τους γραφικούς, η αντίρρησή μου είναι ότι ποτέ κανείς δεν εξεγέρθηκε επειδή κάποιος άλλος του είπε να το κάνει. Μόνο όταν κάποιος νιώσει στο πετσί του τους λόγους για τους οποίους ο ίδιος κρίνει ότι είναι αναγκαίο να εξεγερθεί, τότε ναι, θα αναζητήσει άλλους και θα επιχειρήσει να το κάνει. Βλέπε καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη το 1936 ή τους σταφιδοπαραγωγούς της Μεσσηνίας, νωρίτερα την ίδια δεκαετία, που για λίγες έστω μέρες κατέλυσαν κάθε κρατική αρχή και αυτονόμησαν την περιοχή. Κι αυτά χωρίς να υπάρχουν καθοδηγητές.
Λες:
"Το ότι δεν περιλαμβάνονται οι πορείες,οι διαδηλώσεις μέσα στο ψήφισμα, δε διασφαλίζει ότι δεν θα βαφτιστούν εξτρεμιστικές στο μέλλον!"Ε... συγνώμη, ξέρεις ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ που να διασφαλίζει - όπως λες - το τί θα γίνει στο μέλλον; Το τί θέλει ο καθένας να κάνει στο μέλλον είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, αλλά εγώ δεν θα συμμετέχω σε φεστιβάλ μαντείας. Αξιολογώ και σχολιάζω τα πράγματα που συμβαίνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο μέλλον - όπως και από καταβολής κόσμου - οι άνθρωποι είτε ατομικά είτε συλλογικά προσπαθούν να ενισχύσουν τη θέση τους απέναντι στους αντιπάλους τους. Με τον ίδιο τρόπο που εσύ σκοπεύεις στο μέλλον να ανατρέψεις το σύστημα, έτσι και το σύστημα σκοπέυει να ανατρέψει εσένα.
Πέρα από αυτό, λυπάμαι που πρέπει να το πω, αλλά
παραπληροφορείς στην αρχική σου δημοσίευση. Εκεί έλεγες
"Για το ΣτΕ εξτρεμισμός σημαίνει πορεία,απεργία,οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας που θίγει την εκάστοτε πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης." πράγμα που προφανώς δεν αναφέρεται στο ψήφισμα.
Για το "εφικτό" υπάρχει η κατασκευασμένη από την άρχουσα τάξη ερμηνεία που λες, αλλά υπάρχει και η πραγματική ερμηνεία. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε σε έναν κόσμο έρημο, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι αγαπημένοι και έχουν ως κοινό στόχο την ευημερία του συνόλου. Είμαστε στην Ελλάδα - μια χώρα κουτσουλιά - η οποία βρίσκεται μαζί με πολλές άλλες χώρες-κουτσουλιές σε ένα λάκο λεόντων και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Άρα υπάρχουν πράγματα που ΜΠΟΡΟΥΝ να γίνουν, και πράγματα που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να γίνουν, γιατί τα λιοντάρια ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να γίνουν. Εκτός αν μιλάμε για μια παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση, οπότε εντάξει, είναι καλύτεροι οι όροι της σύγκρουσης - αν και δεν τη βλέπω να έρχεται σύντομα. Βλέπεις, πολλές φορές η ανυπομονησία ορισμένων οδήγησε στη σφαγή τους, μεταφορικά ή όχι.
Ως προς την απεργία έχω να πω το εξής:
Αν και ιδιωτικός υπάλληλος, έχω απεργήσει σε 3 φετινές απεργίες, έστω κι αν ήμαστε 2 σε σύνολο 15 ατόμων που απεργούσαμε. Η απεργία είναι ιερό δικαίωμα, δεν συζητείται περαιτέρω.
Αναγνωρίζω όμως 3 πράγματα:
- Το δικαίωμα κάποιου να μην θέλει να απεργήσει για ιδεολογικούς λόγους. (άσχετα αν εμένα μου αρέσουν οι απόψεις του ή όχι)
- Το να μην μπορεί κάποιος να απεργήσει λόγω οικονομικής στενότητας. Κι εγώ αν είχα 2 κουτσούβελα κι ένα δάνειο, πιθανότατα θα το σκεφτόμουν περισσότερο να απεργήσω αυτές τις 3 μέρες που έχω απεργήσει φέτος.
- Το ότι αυτός που απεργεί δεν έχει δικαίωμα να βιαιοπραγεί ενάντια σε εκείνον που δεν απεργεί. Όπως και το αντίστροφο.
Είναι επικίνδυνο αυτό που λες:
"Σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογείται βία, αλλά στις εποχές που ζούμε κι αυτό είναι λογικό να συμβαίνει."Αν απομονώσω αυτή τη φράση, μου κάνει σαν να ακούγεται από στόμα νοικοκυραίου στον Αγ.Παντελεήμονα. Να το προσέξεις αυτό. Η βία δεν δικαιολογείται μόνο όταν μας συμφέρει.
Τέλος, λες:
"Οι ναυτεργάτες είχαν ΝΟΜΙΜΟ δικαίωμα να απεργήσουν." Και πάλι λυπάμαι που στο λεώ, αλλά μόλις νομιμοποίησες το σύνταγμα, εκείνο που ωφελεί το κεφάλαιο κλπ κλπ. Ναι, φυσικά, συμφωνώ κι επαυξάνω, το σύνταγμα σε κάθε χώρα είναι εκεί για να ωφελεί κάποιους περισσότερο από κάποιους άλλους. Αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Σε αυτήν την έστω κουτσουρεμένη δημοκρατία, έχεις και έχω δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας, να εκδίδουμε την εφημερίδα μας, να κολλάμε τις αφίσες μας. Δεν είναι το ιδανικό, αλλά σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είμαστε στο καλύτερο σημείο που υπήρξε ποτέ η ανθρωπότητα - έστω κι αν αυτό αφορά το 1/3 του πληθυσμού της Γης. Ποτέ δεν αφορούσε περισσότερους.
Επειδή πιθανότατα θα με έχεις θεωρήσει κάνα σοσιαλδημοκρατόσκυλο, κάνε μια αναζήτηση στο forum να δεις άλλες κουβέντες που έχουν γίνει με ανάλογα ζητήματα. Ίσως σου λυθούν μερικές απορίες.
@nitro912gr:Λες κάπου:
"Καταλήγω ότι ναι οι πορείες κτλ σε αυτήν την χώρα έχουν χάσει τον νόημα τους και έχει οι περισσότερες καταλήξει σε εξτρεμιστικά-φασιστικά όργανα στα χέρια κομματόσκυλων και συνδικαλιστών.Το τραγικό είναι ότι για αυτόν ακριβώς το λόγο ο μέσος Έλληνας βλέπει την πορεία σαν κάτι λάθος και δεν θα έλεγε όχι στην απαγόρευση της! Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί πρέπει να γίνει εστίαση κατά την γνώμη μου."Έχεις απόλυτο δίκιο να είσαι εκνευρισμένος με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Ο περισσότερος κόσμος είναι, γι'αυτό κι όταν τον Ιούνιο κάλεσαν απογευματινή πορεία η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (χωρίς απεργία) συγκέντρωσαν 1.000 άτομα, όταν υποτίθεται ότι εκπροσωπούν πάνω από 1.500.000 εργαζόμενους. Απλά μην αφήνεις τον εκνευρισμό σου να τα βάλει όλα στο ίδιο τσουβάλι.
Επειδή κάποιοι ασελγήσανε πάνω στο δικαίωμα στην απεργία, δεν σημαίνει ότι όποιος κάνει απεργία είναι "σαν αυτούς". Τον τελευταίο χρόνο έχουν γίνει πολύ αξιόλογες και δίκαιες απεργίες, οργανωμένες από απλούς εργαζόμενους, χωρίς την καθοδήγηση φωστήρων. Ψάξε να δεις για την απεργία των Αιγύπτιων αλιεργατών στη Θεσσαλονίκη πέρσι τον Ιανουάριο, ή την υπόθεση των εστιατορίων Banquet και Barθelonica, επίσης στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς πολλές από αυτές τις ιστορίες δεν φτάνουν στα κυρίαρχα ΜΜΕ, ή όταν φτάνουν, αυτό γίνεται με μια παραμόρφωση γεγονότων, ή υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής (βλ. υπόθεση Κούνεβα) ή αποδοχής (βλ. Barθelonica)
Και για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, όταν λέω για κάποιους που ασελγήσανε πάνω στο δικαίωμα στην απεργία, ΔΕΝ αναφέρομαι στο ΠΑΜΕ, με το οποίο με χωρίζει άβυσσος, αλλά αναγνωρίζω ότι σε 2-3 κρίσιμες στιγμές έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
http://deltanutau.weebly.com/
