Πριν όχι πολλά χρόνια,υπήρχαν κάτι τύποι-πτυχιούχοι και μή- που βγάζανε μεροκάματο παίζοντας με το 4% και το 5% σε
τονικά πρωτότυπα που η συντριπτική πλειοψηφία που θα τα έβλεπε τυπωμένα,δε θα μπορούσε να αξιολογήσει την ακρίβεια ή την ποιότητα της αναπαραγωγής τους.
Τώρα-όσοι από αυτούς δουλεύουν ακόμα- πιθανόν να πάρουν το ίδιο
λογότυπο με
20% διαφορά από την προηγούμενη φορά που εκτυπώθηκε,και η αντίδραση που θα συναντήσουν όταν αποφανθούν πως θα πρέπει να καθυστερήσει λίγο η δουλειά για να διορθωθεί,κυμαίνεται από το απαξιωτικό ύφος του στυλ''μας δουλεύεις ρε Μ*λακ*'' εώς την ανοιχτόφωνη διατύπωση της παραπάνω σκέψης.
Μαζί μ'αυτούς,πολλοί ακόμα-ενθέτες,ρετουσέρ,μοντέρ κλπ- πήραν την άγουσα για τα αποδυτήρια.
Δεν πήγαν όμως στους γραφίστες να παραπονεθούν γιατί κάναν μόνοι τους πλέον την ''επεξεργασία'' εικόνας,ή γιατί κλείναν μόνοι τους αρχεία,ή γιατί κάναν μοντάζ στο κορέλ,ούτε στις εταιρείες λογισμικού να παραπονεθούν για τους αυτοματισμούς και τις ευκολίες που ανέπτυσαν.
Ούτε στους πελάτες πήγαν ζαλίζοντας τους με ''λεπτομέρειες'' περί εκπαίδευσης του πελάτη στην αξιολόγηση του προϊόντος που αγοράζει,σωστών συνθηκών εξέτετασης της εκτύπωσης κλπ.
Πτυχιούχοι και μή,έκαναν την απλή διαπίστωση πως αυτό που έκαναν δεν τραβάει πια,πως ο χώρος που έχει μείνει χωράει ε λ ά χ ι σ τ ο υ ς-και όχι απαραίτητα τους ικανότερους-και κάναν το επόμενο βήμα-ή σκέφτονται ποιο θα είναι αυτό όταν έρθει η σειρά τους.
Απλά και πολιτισμένα.
Καλό θα ήταν η δημιουργική κοινότητα να σκεφτεί λίγο που ακριβώς είναι απαραίτητη-για παράδειγμα δεν είναι απαραίτητη στον σχεδιασμό της κάρτας του ανθρώπου που απλά θέλει να έχει μια κάρτα που να γράφει το όνομα και το τηλέφωνο του-και πόσα από τα μέλη της χρειάζονται για τις δουλειές που μένουν.
Πόσες εταιρείες χρειάζονται πρωτότυπη εταιρική ταυτότητα,και όχι αυτήν που και εγώ μπορώ να ''προσαρμόσω'' βάσει εκείνης που γκούγκλαρα,πόσοι πελάτες μπορούν να πληρώσουν πλήρεις και ποιοτικές υπηρεσίες έρευνας,σχεδιασμού,φωτογράφησης,προεκτύπωσης εκτύπωσης και μετεκτύπωσης και πόσοι από αυτούς που μπορούν έχουν την παραμικρή ιδέα της διαφοράς που θα τους προσφέρει ένας επαγγελματίας-πτυχιούχος ή μη- από τον αρπακολατζή-πτυχιούχο ή μη-που θα αναλάβει τη δουλειά στο 1/8 της τιμής.
Ας γίνει λοιπόν αυτή η καταμέτρηση-πελατών- ας δει η δημιουργική κοινότητα πόσοι χρειάζονται για την εξυπηρέτηση τους,και αν θεωρήσει πως οι πελάτες φτάνουν για όλους ας ασχοληθεί με τα πτυχία και τους τιμοκαταλόγους,αν όχι η τακτική των πρώην ατελιετζήδων-νυν οτιδήποτε άλλο- ίσως να αποτελεί καλό παράδειγμα.
