Και εμένα με το που το είδα αυτό το (ο θεός να το κάνει) "μοντέρνο" λογότυπο έπεσα από τα σύννεφα. Αλλά για εμένα όλα τα λέει ο κυρ. Πανούτσος στο σημερινό του άρθρο.
Οπως και η επιμέλεια στα σήματα της Σούπερ Λίγκας. Πόση ώρα πήρε στον σχεδιαστή για να φτιάξει τη μακέτα; Αν είναι πάνω από μισή ώρα, θα πρέπει να του έπεσε καφές στον υπολογιστή και να χρειάστηκε να το φτιάξει δύο φορές. Ενα κομπιουτερέ γήπεδο ετοιματζίδικο, bird's eye view, με τη φοβερή έμπνευση να το βάψει στα χρώματα της ελληνικής σημαίας, άντε να χρειάστηκε πέντε λεπτά για να το σκεφτεί και άλλα πέντε για να χτυπήσει από κάτω ξεκρέμαστα την ονομασία της Σούπερ Λίγκας και τον χρόνο της διοργάνωσης. Τέλος πάντων, το ξεπετουά έγινε και πάει και τέλειωσε. Το να το παρουσιάζεις όμως μετά τα σήματα της Bundesliga, του F.A., της Primera Division και το φοβερό σήμα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, στο οποίο είχε χρησιμοποιηθεί το φούξια και το φλούο πράσινο που βλέπεις μόνο στην Απω Ανατολή, ήταν σαν να έχεις φορέσει δύο κάλτσες από διαφορετικά ζευγάρια και να θέλεις να φωτογραφηθείς για το «Vogue».
Νομίζω ότι η κριτική ενός εκτός του επαγγέλματος μπορεί να θεωρηθεί πιο έγκυρη από κάποιον εντός....
Για εμένα κάτι ίσως λίγο πιο 3D να ήταν οκ.
Αλλά αν το πάρουμε και με άλλα λογότυπα, όπως αυτά που αναθέτεις ίσως να βάζαμε κάτι άλλο. Βέβαια δεν μου έρχεται κάτι πρόχειρο στο μυαλό.
Ίσως αν ξεχάσω το προηγούμενο να μου έρθει κάτι... Αλλά το σοκ που έπαθα δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ.