obsession έγραψε:Όταν τελείωνα τη ΣΓΤΚΣ (το 2002) ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρεις για πρακτική, πόσο μάλλον για δουλειά. Όλοι ζητούσαν 3-4 χρόνια προϋπηρεσίας.
Μετά από 9-10 χρόνια απίστευτης δουλειάς κ δια βίου μάθησης (όπως είναι το επάγγελμα μας) κανένας δεν θέλει κάποιον έμπειρο υπάλληλο! Όλοι ψάχνουν τα παιδιά για πρακτική, να δίνουν ψίχουλα κ να τους κάνουν την δουλειά.
Plus το web! έχουν ενσωματωθεί 5 διαφορετικές ειδικότητες σε μία!
Ε όχι ρε παιδιά, υπάρχει κρίση, αλλά κ όχι κ έτσι.
π.χ. Αρνούμαι να πάω σε μια δουλειά με full δημιουργικό και με 500 ευρώ το μήνα. αλλά ένας πιτσιρικάς θα πάει.
Εμείς οι παλιοί (30αρηδες δηλ) τι σκ*τά θα κάνουμε;
Πρίν απο καμια 12-13 αρια χρόνια ήμουν στον Καναδά σε ένα Θείο μου....(Γενάρη μήνα)
Βλέπαμε που λές μέσα απο τον ΑΝΤ1 τους Ελληνες που φώναζαν
-Που είναι το κράτος να μας καθαρισει το χιόνι απο τους δρόμους????
-Πως θα πάμε στη δουλειά μας!!!!
-Δεν υπάρχει κράτος!!!!!!
Ελληνάρας και εγω έβριζα τους πολιτικούς απο μεσα μου....Ελεγα (μα τί αχρηστο κράτος που εχουμε....δεν κουνιέται τίποτα)
Σε κάποια φάση ακούω το Θείο μου να λέει...
-Αρε πούστη Ελληνα....τί θες να κάνει ο Σημίτης? Να βγεί και να κρατάει μια ομπρελίτσα πάνω απο το σπίτι σου να μην χιονίζει????
Απο τότε κατάλαβα πολλά....το πρώτο ήταν οτι ποτε δεν πρέπει να βλέπεις τα πράγματα απο μια οπτική γωνία...το δεύτερο ήταν οτι ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΚΑΤΩΝΟΥΝ συμβιβάζεσαι ή κάνεις κάτι γι αυτο....
Αν δεν σας αρέσει που είστε υπάλληλοι ανοίξτε δικιές σας εταιρίες...(εκεί να σας δώ)
Αν δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς συμβιβαστείτε γιατί υπάρχουν και άλλοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα πια...εσεις θα έχετε και ένα μισθό...
κάποτε δεν πίστευα το δικό μου εργοδότη όταν μου είπε οτι -αυτό το μήνα έβγαλα ποιο λίγα απο σένα...Τον έβριζα συνέχεια...έλεγα απο μέσα μου...κοίτα τον πούστη τί μου έιπε....
τώρα δεν είμαι και τόσο σίγουρος οτι έλεγε ψέματα....
δέν είμαι εργοδότης κανενός (και ούτε θα γίνω ποτέ....) απλά έχω βρεθεί και στα 2 στρατόπεδα και σας λέω την εμπειρία μου....
να είστε ανοιχτόμυαλοι....δεν είναι όλα όπως τα σκεφτόμαστε πολλές φορές...υπάρχει και η αντίπερα όχθη....